śmiech

1. Coś (jest) śmiechu warte «coś jest mało ważne, niepoważne, nieistotne, błahe»: Kiedy złapiemy takiego kolportera, kierujemy sprawę do kolegium, gdzie zostaje on ukarany mandatem w wysokości... 30 zł! To śmiechu warte, bo taki ktoś miesięcznie na plakatowaniu zarabia od 3 do 4 tys. zł. ŻW 15/11/2001.

2. Dusić się, umierać, konać, pękać, pokładać się, tarzać się ze śmiechu; zrywać boki od śmiechu, ze śmiechu; zanosić się od śmiechu, śmiechem «śmiać się bardzo gwałtownie»: Boże, jak się wszystko zmienia. Przecież to taki głupi dowcip. A myśmy wtedy konali ze śmiechu. Chyba przez godzinę. P. Krawczyk, Plamka. Raz jej nie dopilnował, gdy wsiadała na statek, cała wpadła do wody, w niedzielnej sukni, a jego koledzy pękali ze śmiechu. W. Mach, Góry.

3. Komuś (jest) nie do śmiechu «ktoś ma kłopoty, zmartwienia, ktoś znalazł się w trudnej sytuacji»: Stoi ze spuszczoną głową, pionowa zmarszczka między brwiami świadczy, że wcale mu nie do śmiechu. E. Cechnicka, Znak.

4. Śmiech na sali «o sytuacji dziwacznej, karykaturalnej, czasami też irytującej, denerwującej»: (...) ja wiem, moi rodzice też nie mają żadnych emerytur i że to jest śmiech na sali, ja proszę pani, to rozumiem. Roz tel 1998.

5. Śmiech pusty «śmiech nieumotywowany niczym, śmiech bez powodu, czasami w sytuacji, która nie skłania lub nie powinna skłaniać do śmiechu»: Na szafirowej polewie kubka był obrazek: gałązka malin z dwoma owocami i Aurelię chwycił śmiech pusty, chichotała przy stole przez pięć minut i nie mogła się uspokoić. M. Musierowicz, Dziecko.

6. Zrobić, powiedzieć coś dla śmiechu «zrobić, powiedzieć coś, aby rozbawić innych»: – Herbaty? Pi-pi! – powiedział niby dla śmiechu, ale właściwie po to, żeby jej pokazać, że poznał się na rzeczy. Z. Chądzyńska, Drab.

Beczka śmiechu zob. beczka 1.

Obrócić coś w śmiech zob. obrócić 3.

Skręcać się ze śmiechu zob. skręcać się 1.

Śmiech homeryczny zob. homeryczny.

Trzymać się za boki, za brzuch ze śmiechu zob. trzymać się 8.